یاد خاطرات

ایران قدیم به روایت تصاویر

گاهی اوقات دیدن یک عکس قدیمی خاطرات بسیاری را در ذهن ما یادآوری می کند.

نمونه کارنامه و نمرات کتبی و شفاهی دانش آموزان مدرسه دارالفنون در سنه ۱۳۰۲ شمسی




اجتماعی از مشروطه خواهان در کنار دیوار سفارت انگلیس




پیام های خواستگاری در مجله زن روز پیش از انقلاب!




مکتب خانه رشیدیه در  زمان مظفرالدین شاه




بیمارستانی دراصفهان سال ۱۲۸۸ شمسی‌




خبر قتل ناصرالدین شاه روی صفحه اول روزنامه فرانسوی با عنوان :
"ترور شاه پارس"




دزد و پلیس در زمان قاجار




اتوبوس تریلی در آبادان قدیم




تنها فرزندان فتحعلیشاه که در دوران پیری به عصر دوربین عکاسی رسیدند. سال 1272 شمسی




تیپ دکترها و پرستاران یک بیمارستان قدیمی
احتمالاً دهه 1310 یا 1320

دروازه قلب

احکام نگاه کردن
    « 118 » نگاه کردن مرد به بدن زنان نامحرم و همچنین نگاه کردن به موى آنان چه با قصد لذت و چه بدون آن ، حرام است . و نگاه کردن به صورت و دست هاى آنها اگر به قصد لذت باشد، حرام است، و امّا بدون قصد لذت، نگاه به آنها بنا بر اظهر جایز است .
    « 119 » بنا بر احتیاط واجب نگاه کردن مرد به بدن و موى دخترى که نُه سالش تمام نشده ولى خوب و بد را مى فهمد جایزنیست، اگرچه بدون قصد لذت هم باشد.
    « 120 » نگاه کردن زن به بدن مرد نامحرم ، بنا بر احتیاط واجب ، حرام است . و همچنین نگاه کردن زن به بدن پسرى که بالغ نشده ولى خوب و بد را مى فهمد ، جایز نیست . و اما جواز نگاه کردن زن به قسمتى از بدن مرد نامحرم که غالباً باز است ، مثل سر ، خالى از وجه نیست ، مگر این که این نگاه کردن کمک به معصیت باشد .
    « 121 » دست زدن مرد به بدن زن نامحرم یا دست زدن زن به بدن مرد نامحرم ، مثل نگاه کردن ، حرام است . و دست زدن مرد به صورت و دست هاى زن نامحرم و بالعکس نیز بنا بر اظهر جایز نیست .
    « 122 » نگاه کردن به زنان اهل ذمّه بلکه به زنان کافرى که از هنگام تولد محکوم به کفر هستند به جاهایى از بدن آنها که عادتا پوشانیده نمى شود ، بدون قصد لذت و در صورتى که خوف واقع شدن در حرام نباشد، جایز است . و بنا بر اظهر نگاه کردن به زنان بادیه نشین و غیر آنها که عادت به پوشاندن ندارند، بدون قصد لذت، جایز است مگر در صورت خوف وقوع در حرام، پس معاشرت با آنها در داد و ستد و سایر نیازها ، جایز است .
    « 123 » شنیدن صداى زن نامحرم بدون قصد لذت، جایز است.
    « 124 » زن باید بدن و موى خود را از مرد نامحرم بپوشاند اگر چه کمک به حرام و قصد لذتى در بین نباشد، بلکه احتیاط واجب آن است که از پسر غیر بالغ که خوب و بد را مى فهمد نیز خود را بپوشاند . و همچنین احتیاط واجب آن است که مرد هم بدن خود را از زن نامحرم بپوشاند اگر چه کمک بر حرام نباشد، و اگر کمک بر حرام باشد پوشاندن بدن قطعاً واجب است، همان طور که پوشاندن عورت از زن نامحرم واجب است . و نیز احتیاط واجب آن است که مرد بدن خود را از دختر نامحرمى که نُه سالش تمام نشده ولى خوب و بد را مى فهمد بپوشاند، اگر چه قصد لذتى در بین نباشد.
    « 125 » نگاه کردن به عورت دیگرى، حتى به عورت بچه ممیّزى که خوب و بد را مى فهمد، حرام است، ولى زن و شوهر مى توانند به تمام بدن یکدیگر، چه ظاهر و چه باطن ، نگاه کنند.

    « 126 » مرد و زنى که با یکدیگر محرمند، اگر قصد لذت نداشته باشند مى توانند غیر از عورت، به تمام بدن یکدیگر نگاه کنند.
    « 127 » نگاه کردن مرد به بدن مرد دیگر با قصد لذت و همچنین نگاه کردن زن به بدن زن دیگر با قصد لذت ، حرام است ، ولى بدون قصد لذت جایز است .
    « 128 » اگر مرد براى معالجه زن نامحرم و یا زن براى معالجه مرد نامحرم ناچار شود که او را نگاه کند و دست به بدن او بزند ، اشکال ندارد ، ولى اگر بانگاه کردن بتواند معالجه کند نباید دست به بدن او بزند ، و اگر با دست زدن بتواند معالجه کند نباید نگاه کند .
    « 129 » اگر انسان براى معالجه کسى ناچار شود که به عورت او نگاه کند اشکال ندارد.
    « 130 » نگاه کردن و دست زدن به بدن پیرزن و بچه غیر ممیّز که خوب و بد را نمى فهمد، بدون قصد لذّت، جایز است.
    « 131 » نگاه کردن مرد به صورت زنى که مى خواهد با او ازدواج کند جایز است به شرط آن که بداند که مانع شرعى از ازدواج با او نیست و احتمال هم بدهد که زن ازدواج را قبول مى کند و احتمال بدهد که با این نگاه کردن اطلاع تازه اى پیدا مى کند . و با این شرایط ، نگاه کردن فقط براى این مرد جایز است ، اگر چه چند مرتبه باشد ، بلکه چنین نگاه کردنى براى جلوگیرى از نزاع بعد از عقد ، مستحب نیز هست و اجازه زن هم در آن لازم نیست ، و بنا بر اظهر نگاه کردن به مو و محاسن دیگر آن زن هم با همین شرایط جایز است . و وجهى دارد که زن هم بتواند به مردى که مى خواهد با او ازدواج کند با شرایطى که گفته شد نگاه کند .

ویژگیهای افراد باهوش

عقیده بر آن است، افراد با هوش از هشت ویژگی‌ برخوردارند:

۱.توانایی تطبیق‌پذیری در آنان قابل ملاحظه است
 افراد باهوش از انعطاف‌پذیری بالایی برخوردار بوده و در شرایط مختلف می‌توانند شرایط را به نفع خودشان تمام کنند.

روانشناسان ضمن پذیرش این نقطه نظر می‌گویند: افراد باهوش برای تغییر رفتارهای خود به منظور مقابله با چالش‌های محیطی به هوش خود متوسل می‌شوند.

۲.هرچه بیشتر در زندگی به جلو پیش می‌روند، بیشتر متوجه می‌شوند که مسائل بسیاری را هنوز نتوانسته‌اند کشف کنند.

افراد باهوش "می‌توانند" اعتراف کنند که نسبت به موضوع خاصی شناخت کافی ندارند. یکی از صاحب نظران در این خصوص می‌گوید: «گفتن جمله "نمی‌دانم" خود مستلزم شهامتی است که تنها در افراد باهوش دیده می‌شود. درست است که این افراد ممکن است به موضوعی اشراف نداشته باشند، اما در هر صورت آن را یاد می‌گیرند».

۳.حس کنجکاوی در آنان سیری‌ناپذیر است
گفته می‌شود آلبرت انیشتین در جمله‌ای تاریخی گفت: «من استعداد خاصی ندارم و شاید بتوان گفت تفاوتم با بسیاری از افراد در حس کنجکاوی و علاقه‌مندی‌ام به مسائل است».

 بین هوش بچه‌ها و آمادگی برای کسب تجارب نوعی ارتباط معنادار وجود دارد، که در نهایت منجر به حس کنجکاوی (یا بهتر است بگوییم "هوشمندی") در افراد بزرگسال می‌شود.

۴.دید وسیعی نسبت به مسائل دارند
یک فرد باهوش خود را در معرض ایده‌ها و فرصت‌های جدید قرار می‌دهد. به عقیده یکی از اندیشمندان افراد باهوش برای شنیدن و پذیرش نظرات و ایده‌های دیگران تمایل نشان می‌دهند و همواره از راه‌حل‌های جایگزین استقبال می‌کنند.

۵.افراد باهوش در خلوت خود سیر می‌کنند
افراد باهوش عمیقاً فردگرا و درون‌گرا هستند. این اشخاص از خلوتشان لذت می‌برند.

۶.از مدیریت فردی بالایی برخوردارند
افراد  باهوش  از طریق برنامه ریزی، شفاف‌سازی اهداف، بررسی استراتژی‌های جایگزین و مقایسه نتایج آن‌ها از پس چالش‌های پیش‌رو بر می‌آیند.



۷.بسیار بامزه‌اند
افراد باهوش بسیار شوخ‌طبع هستند. در تحقیقات انجام شده، افراد طنزپرداز نمره بالاتری در تست‌های "هوش لفظی" کسب کرده‌اند.

۸.احساسات در افراد باهوش موج می‌زند
افراد باهوش از زاویه دید دیگران به قضایا نگاه کرده و می‌توانند احساس سایرین را درک کنند.
برخی روانشناسان معتقدند همدلی و پاسخ به نیازها و احساسات دیگران و رفتار نوع‌دوستانه بخش مهمی از "هوش احساسی" محسوب می‌شود.

افراد دارای هوش احساسیِ بالا از معاشرت و مکالمه با مردم لذت می‌برند.

اندیشه ای برای رسیدن به هدف

10 روش افراد موفق برای رسیدن به رویاهایشان

در این مطلب، ده تجربه افراد همیشه پیشرو و موفق را در مسیر دستیابی به موفقیت هایشان نام برده ایم. 10 چیزی که آنها پیش از موفقیت خود به کار گرفته اند.

1.    بهانه نیاورید
همه ما دو صدای درونی داریم. صدایی که به ما می گوید سخت تلاش کنید و کارهای خود را به نتیجه برسانیم. صدایی که می گوید روی کارهای خود تمرکز کنیم و پس از اتمام یک کار، سراغ کار دیگر برویم و آن را به خوبی و درست تمام کنیم.

و همچنین صدایی که می گوید کمی استراحت کن، ببین تلویزیون چه برنامه ای دارد یا کمی وبگردی کن.

نلسون ماندلا می توانست از زندانی شدن ناعادلانه خود عصبانی شود و اعتراض کند. اما در عوض، از آن به عنوان موقعیتی برای یادگیری، پیشرفت، رشد روحی و آزادی دیگران استفاده کرد.

به بهانه های خود گوش کنید. درک کنید چرا این بهانه را دارید. در آخر سعی کنید متوجه شوید چگونه می توانید از آن برای رسیدن به موفقیت و پیشرفت استفاده کنید.

---

2.    فقط برای آنها نیست

چیزهایی که در زندگی می خواهید مشوق و محرک های ما هستند. البته آنها به تنهایی نمی توانند مشوق باشند. موفقیت واقعی زمانی به دست می آید که آنها نه فقط در زندگی ما که در زندگی دیگران نیز تغییراتی ایجاد کنند.

اگر در موقعیتی قرار بگیرید که به پایان رساندن کاری برایتان دشوار و بیشتر از توانایی های شما است، تلاش خود را بیشتر و طولانی تر کنید تا آن پروژه را به نتیجه دلخواه برسانید.

اگر هدف اصلی  ما پول درآوردن باشد، همه تلاش خود را در راه رسیدن به آن انجام خواهیم داد. بعضی از افراد از پول های به دست آمده به دیگران نیز کمک می کنند که جای تقدیر دارد. برای افراد موفق، فقط به دست آوردن پول رضایت بخش نیست. آنها دیگران را نیز در موفقیت های خود شریک می کنند.

---

3.    صبح های زود برخاستن و شب دیر خوابیدن

افرادی که به موفقیت واقعی دست یافته اند برای هدف خود سخت تلاش کرده اند. شاید آنها نیز در گزند مسایل جانبی زندگی خود همچون خانواده یا زندگی اجتماعی قرار داشته باشند اما هدفشان در اولویت همه امور قرار دارد و تا زمانیکه آن را انجام نداده اند، باقی مسایل در رتبه های بعدی اهمیت قرار دارند.

موفقیت هیچ راهی جز سخت کار کردن ندارد. آبراهام لینکلن گفته است: «شاید افرادی که صبر می کنند به چیزهایی برسند … اما به چیزهایی که از افراد سخت کوش باقی مانده است» . اگر دوست دارید موفق باشید باید سخت تلاش کنید و بقیه را پشت سر بگذارید.

---

4.    بزرگ ترین دارایی

انرژی یک دارایی بسیار بزرگ است که اصولا در رابطه با آن صحبت نمی شود. بله، انرژی هایی همچون بنزین و برق مواردی هستند که همیشه و همه جا از آنها صحبت می شود اما منظور ما انرژی های فردی و درونی انسان هاست.

حقیقت این است که هر چه انرژی بیشتری داشته باشیم، راحت تر می توانیم روی اهداف خود تمرکز کنیم و کیفیت کاری که انجام می دهیم نیز بهتر است.

یکی از دلایل موفقیت «ریچارد برانسون» این است که وضعیت بدنی خود را در بهترین حالت ممکن حفظ کرده است.

قرار داشتن در وضعیت فیزیکی عالی باعث می شود تا خون بیشتری به مغز برسد و انسان بهتر می تواند روی اهداف خود تمرکز کند و تصمیمات بهتری اتخاذ کند. ورزش را جزو برنامه های دایمی زندگی روزانه خود قرار و به این ترتیب شانس موفقیت خود را افزایش دهید.

---

5.    اعتقادات و قواعد

وینستون چرچیل برای خودش قوانین خاصی داشت. تفاوت ما و او در این است که او به هرقیمتی و در هر شرایطی به چهارچوبی که برای خود تعیین کرده بود وفادار بود و از آن تخطی نمی کرد. حتی اگر قوانین خودساخته او چندان معمول و رایج نبود هم تغییری در آنها ایجاد نمی کرد. چیزی که در دنیای سیاست بسیار نادر است.

قوانین و چهارچوب های شما چیست؟ همه ما برای خود قوانینی داریم. سعی کنید آنها را کشف کنید و بر اساس آنها زندگی خود را پیش ببرید.

به طور مثال، یکی از اعتقادات شرکت اپل، ایجاد تغییر در دنیای فناوری است و این قاعده را در هر محصولی که تولید می کنند به خوبی در نظر می گیرد.

کشف کنید شما چه اعتقادها و قواعدی دارید که می توانند در شرایط سخت به شما کمک کنند. باید سعی کنید آنها را در موقعیت های مختلف تغییر ندهید. حتی خودتان هم نباید تغییر کنید.

---

6.    تردید کردن، حتی در اعتقادات غیرقابل نقض

همه ما در زندگی دچار شک می شویم. حتی بهترین ها هم از خودشان می پرسند آیا رویاهایشان در مسیر درست قرار دارد؟ تنها تفاوتی که میان افراد واقعا موفق و افرادی که هیچ گاه به رویاهای خود دست پیدا نمی کنند این است که افراد موفق اعتقاد دارند کاری که انجام می دهند کاملا درست است و به همین دلیل هرگز به اعتقادهای خود شک نمی کنند.

حتی اگر در موقعیت شک کردن نیز قرار بگیرند بلافاصله آن را سرکوب می کنند. در حالیکه افراد معمولی به تردیدهایشان اجازه جولان می دهند و در آخر نیز تسلیم تردیدهایشان می شوند.

همه ما انسان هستیم و کاملا طبیعی است در کارهای خود دچار شک و تردید شویم. اما برای موفقیت، اجازه ندهید این شک ها همه ذهن شما را پر کنند، بلکه از آنها به عنوان مشوقی برای افزایش خوشبینی خود استفاده کنید.

---

7.    داشتن دلیل

بیشتر یافته های بزرگ جهان را زنان و مردان نگران و بی اعتمادی ساخته اند که می خواسته اند چیزی را به دیگران ثابت کنند. تمایل به بزرگ کردن شخصیت خود و ایجاد تغییرات بسیار بزرگ و دشوار آنها را ترغیب کرده است چیزی که یک بازنده هرگز به دنبال آنها نمی رود.

دلیل آبراهام لینکلن در واقع در تقابل مستقیم با دیدگاه او نسبت به خودش و دیدگاه دیگران نسبت به او بود. وقتی دیگران او را پسری فقیر و بی سواد می دیدند، او خود را فردی توانا می دانست که می تواند به بالاها برسد حتی اگر مجبور باشد در این راه فقط به خودش تکیه کند و هیچ کمکی نداشته باشد. او احساس کرده بود جامعه به تغییر نیاز دارد. جامعه ای که ادعای آزادی می کرد به هیچ عنوان آزاد نبود. او دید بسیاری از مسایل از ریشه و اساس اشتباه هستند و به همین دلیل مقدمات تغییرات بزرگ را پایه ریزی کرد. «چرایی» او فقط در مورد خودش نبود و همین باعث شد تا نامش در تاریخ به عنوان مردی بزرگ ثبت شود.

«چرایی» را درک کنید. به این ترتیب، وقتی دیگران خواب هستند شما دلیلی برای انجام کارها دارید. یاد بگیرید تا همیشه در مورد چرایی مسایل مختلف از خود سوال بپرسید و تا زمانیکه به جوهره اصلی خود و دلیلی برای ایجاد تغییر در شرایط خود یا دیگران نرسیده اند، دست از تلاش بر ندارید.

---

8.    وقتی دیگران دست از تلاش می کشند، آنها هچنان پشتکار دارند

فردی که کاملا در رویاهای خود غرق است از کجا می تواند بفهمد چقدر طول می کشد تا موفق شود؟ او هرگز به این نتیجه نمی رسد. هیچ کس نمی تواند حدس بزند چه زمانی موفق می شود. این اتفاق ممکن است فردا یا ده سال دیگر رخ دهد.

تفاوت اصلی میان افراد بسیار موفقی که نام آنها در تاریخ ثبت شده است با افرادی که نامی از آنها وجود ندارد این است که، افراد موفق هیچ گاه دست از تلاش نمی کشند. رها کردن رویاها و دست از تلاش برداشتن چیزی نیست که در وجود افراد موفق وجود داشته باشد. آنها تا زمانیکه که به موفقیت دست پیدا نکنند، دست از تلاش بر نمی دارند. تازه پس از آن نیز هدف دیگری برای خود تعیین می کنند.

به طور مثال، می توان به نلسون ماندلا یا جیمز جی برادداک اشاره کرد. آنها موفقیت های خود را در یک دوره کوتاه به دست نیاورده اند. هنگامی که دیگران مردند یا دست از تلاش برداشتند، آنها همچنان ثابت قدم باقی ماندند. موفقیت آنها به دلیل آن نبود که آنها بهترین بودند، بلکه برای این بود که آنها بهترین و بیشترین تلاش خود را در راه رسیدن به هدف انجام دادند. هر رنجی را تحمل کردند و شانه خالی نکردند.

هیچ کس نمی داند چه زمانی به موفقیت ها و رویاهایش دست پیدا می کند. بنابراین با نداشتن پشتکار، میدان را برای شکست خود باز نکنید. شما می توانید با هر شرایطی وفق، تغییر و تکامل پیدا کنید. بنابراین، هرگز دست از تلاش برندارید و پشتکار داشته باشید.

---

9.    افراد موفق با سرسختی مهارت های خود را کسب می کنند

تایسون در نوع خود بی نظیر بود. او پیش از اینکه بوکسور و مبارز باشد، یک دانش آموز بود. هیچ کس به اندازه تایسون بوکس را به این خوبی یاد نگرفته بود. بیش از هر کس دیگری در تاریخ فیلم های بوکس نگاه می کرد.

این ورزشکاران بزرگ مهارت های خود را از روی فیلم آموخته بودند، اما چگونه می توانید مهارت های خود را به بهترین وضعیت ممکن برسانیم؟
برای این منظور، باید در رشته خود مطالعه زیادی داشته باشید. مثلا اگر نویسنده هستید، باید کتاب های متعددی بخوانید و با مخاطبین در تماس باشید. باید کتاب های نویسنده هایی را مطالعه کنید که بسیار موفق تر از شما هستند. یا اگر در کار فروش محصول هستید، باید مقاله های آموزشی فروش بهتر را مطالعه کنید.

حرکت در مسیر اهداف به تنهایی به موفقیت و کمال منتهی نمی شود. در مسیر رسیدن به موفقیت باید مطالعه و مهارت کسب کنید. مطالعه به شما کمک می کند تا در مسیر خود از آموخته های دیگران الهام و در مسیر درست قرار بگیرید.

---

10.    خطر کردن

بدون ریسک موفق نخواهید شد. شاید تصور کنید این فقط یک جمله کلیشه ای است اما واقعیت دارد. بسیاری از افراد موفق در سرتاسر تاریخ، در مسیر موفقیت هایشان، بسیار خطر کرده اند.

میلیاردها نفر در طول تاریخ زندگی می کردند که استعداد و هوشمندی بسیاری در زندگی خود داشته اند اما چیزی که آنها از آن بی بهره بودند، جرات ریسک پذیری بوده است. همچنین وجدان کاری نیز نداشته اند تا بتوانند از استعدادهای ذاتی خود بهترین استفاده ها را ببرند.

برانکس تیل می گوید: «بزرگ ترین تراژدی زندگی هدر دادن استعدادهاست.»

 شاید رویای شما کمک به مردم برای داشتن زندگی طولانی تر و سالم تر است. هر آرزو و رویایی که دارید، باید تا جایی که می توانید به آن اجازه دهید تا رنگ واقعیت به خود بگیرد.

اگر می خواهید نتیجه تلاش های خود راببینید، ریسک کنید.

رویاهای خود را مشخص و برای رسیدن به آنها خطر کنید.

اندیشه موفق

آدم های موفق آدم هایی هستند که.......
۱) فرصت‌هایی را می‌بینند و پیدا می‌کنند که دیگران آنها را نمی‌بینند.
۲) از مشکلات درس می‌گیرند، در حالی که دیگران فقط مشکلات را می‌بینند.
۳) روی راه‌حل‌ها تمرکز می‌کنند.
۴) هوشیارانه و هوشمندانه موفّقیّت‌ هایشان را می‌سازند، در زمانی که دیگران آرزو می‌کنند موفّقیّت به سراغ‌شان آید.
۵) مثل بقیه ترس‌هایی دارند ولی اجازه نمی‌دهند ترس آنها را کنترل و محدود کند.

اندیشه ای در باره دعا

خلاصه می گویم دعا

در لغت به معنای «صدازدن» و «به یاری طلبیدن» است و در اصطلاح مسلمانان اگر قرار بر خلاصه گویی باشد این می شود که دعا یعنی گفتگوی دقیق، برنامه محور و هدفدار انسان با خداوند متعال برای ایجاد ارتباط معنوی انسان با خالق یگانه خویش و طلب حاجت های دنیوی و اخروی و رفع نیازها، گرفتاری ها و کاستی هایش از خدا.

آنچه از تاریخ اسلام برای ما مشخص و واضح هست این است که به جهت فشارها و دشواری های وارده و محدودیت های موجود در آن زمان از روش های معصومین (ع) برای انتقال مفاهیم بلند اسلامی و ارائه ی برنامه دقیق و هدفدار به عنوان یک نقشه ی راه مطلوب به مسلمانان، بهره گیری از قالب دعا بوده است؛ لذا باید بدانیم معصومین (ع) در قالب دعا برای ما حرف ها داشته اند و برنامه ها چیده اند و حیف است و ناصحیح که فقط و فقط دعا را برای رسیدن به امور صرفاً دنیایی و یا از سر عادت بخوانیم و خدا را فقط برای این چیزها بخواهیم.

همانطور که در تعریف آمد دعا دو هدف اساسی را دنبال می کند: اول ارائه برنامه و نقشه ی راه به ما در زندگیِ فردی، خانوادگی، اجتماعی و ... و دوم ایجاد ارتباط صمیمانه، اثرگذار و عاشقانه با خداوند متعال به جهت رفع نیازها، لذا اگر هدف ما بهره گیری کامل از دعاست باید به هر دوی ایناهداف توجه شود و اینچنین به نظر می رسد به هر اندازه به این دو هدف توجه کنیم به همان اندازه از دعا بهره خواهیم گرفت و هر مقدار بی توجهی به این دو، ما را به همان مقدار از خداوند متعال و نتایج مهم دعا دورتر می کند.

نکته ی مهم دیگری که در باب دعا می توان گفت فراگیری و جامع بودن آن است. و این یعنی چه؟ یعنی اینکه در هنگامه ی دعا نه فقط به فکر خویش که به فکر یکایک افراد جامعه و حتی جهان باشیم. آنچه مورد تاکید و تایید معصومین(ع) هست به نظر می رسد همین باشد. برای مثال آن هنگام که از درد فقر قصد دعا کردیم به یاد فقرا باشیم و برای رفع فقر همه دعا کنیم و وقتی برای بیماری امان و سلامتی امان و یا هر گرفتاری دیگرمان دعا کنیم یادمان باشد همه بیمارها و همه گرفتار ها و حتی توصیه بر مقدم بودن دیگران نسبت به خویشتن است. و زیبا این است که همه ی جامعه باید در نظرمان باشد نه فقط خودمان و خودمان و خدمان و دیگران هیچ و برای رفع مشکلات جامعه امان باید بکوشیم و خودمان را به عنوان عضوی از همین جامعه در نظر بگیریم و معتقد باشیم که در موارد بسیاری اگر مشکلات جامعه حل شود قطعا مشکل ما نیز خود به خود حد می شود و اساسا از همین رو است که بنا بر احادیث معتقدیم که فرج ما در فرج امام زمان (عج)است و از همین رو دعا می کنیم برای فرج مولایمان (عج).

یک روی دیگر فراگیری و جامع بودن دعا این است که برخلاف تصور اغلب ما که در وقت گرفتاری ها و دشواری ها و سختی ها دست به دعا برمی داریم که باید در همه روزگاران، حتی در خوش ترین احوالاتمان هم دست از دعا برنداریم. و این از برای رفاقتی است و بندگی هست که باید ما نسبت به خدا داشته باشیم. اگر ما مدعی رفاقت با خدا هستیم و دوست داریم این رفاقت را و می بالیم به این رفاقت و همواره به این بندگی مفتخریم، آیا صحیح و رواست در زمانه خوشی و راحتی این رفیقمان را و این خدایمان را فراموش کنیم و فقط در تنگ ناها و پیچ و خم ها و سختی ها و گرفتاری ها از او یاری بجوییم؟

مگر نه اینکه حرف نزدن یکی از معمول ترین نشانه های قهری است؟ خب آیا درست اس در خوشی ها قهر با خدا؟ و اگر چنین شود پس این چه دوستی و رفاقتی است؟ حالا به نظر می رسد اگر ادعای دوستی با خدا داریم همیشه با او حرف بزنیم حتی اگر گرفتاری نداشته باشیم و این زیباست.

این دعا در زمان خوش احوالی یک فایده بزرگ دیگر علاوه بر آنچه که بیان آن رفت از جمله برنامه ریزی و .. هم دارد و آن اینکه ما قدر آنچه که داریم را می دانیم. وقتی برای رفع بیماری بیماران دعا می کنیم ناگزیر به یاد سلامی امان می افتیم و این یادآوری اگر عاقل و با اخلاق باشیم به یک اتفاق ویژه به عنوان سپاسگزاری از خدا منتهی می شود.

نکته تامل برگیز دیگر درباره نحوه مواجهه ی ما ادعیه این است که متاسفانه اگر ترجمه نمی دانیم، می خوانیم و می گذریم. خوب بودن عربی خواندن واضح است و اساسا اصل ماجرا هم همین است که هر مطلب را به زبان اصلش باید خواند. و این یک اصل است که هیچ ترجمه ای اصل مطلب نمی شود که نمی شود، اما بحث من بحث دیگری است، گفتیم که دعا هدف دارد، برنامه دارد، نقشه راه دارد، خب ما اگر عربی که زبان عربی است را ندانیم چگونه به این هدف و برنامه و نقشه راه دست یابیم؟ ممکن است؟ به نظر که نمی شود. پس آیا مناسب و مطلوب آن نیست که در کنار خوانش ادعیه، یا عربی امان را قوی کنیم لا اقل در حد فهم ادعیه و یا نگاهی به ترجمه آن ها به زبان خودمان داشته باشیم؟ یقین داشته باشید این مهم لذت همراهی امان را با دعا و پیوستمان را با خدا چندین برابر می کند و لذتش را هم و حل مشکلاتمان را هم.